Nowa Zelandia. Środki przekazu
 
Encyklopedia PWN
Nowa Zelandia. Środki przekazu.
Prasa. Wśród dzienników najwyższy nakład osiąga „New Zealand Herald”, zał. 1863, poranny, ukazujący się w Auckland — 247,1 tys. egz. (1993), oraz „Auckland Star”, zał. 1870, wieczorny, ukazujący się w nakładzie podstawowym 111 tys egz. i niedzielnym — 160 tys. egz. (1993). Wśród czasopism zaś: dwumies. „AA Directions”, ukazujący się w Wellington, oficjalny organ Stow. Automobilowego Nowej Zelandii — 530 tys. egz. (1993), kobiecy tyg. „New Zealand Woman’s Weekly”, zał. 1932, ukazujący się w Auckland — 160 tys. egz. (1993), oraz niezależny, ogólnoinformacyjny tyg. „New Zealand Truth”, wyd. od 1904 w Wellington — 119 tys. egz. (1993).
Agencje prasowe. New Zealand Press Association, zał. 1879, w Wellington, niezależna agencja informacyjna, stanowiąca własność prasy; South Pacific News Service Ltd. (SOPACNEWS), zał. 1948, w Wellington, agencja prywatna.
Radio i telewizja. Radio rozpoczęło działalność 1936, a telewizja 1960. W 1988 publiczna korporacja The Broadcasting Corporation of New Zealand została zastąpiona 2 przedsiębiorstwami państw.: Radio New Zealand Ltd. i Television New Zealand Ltd. Radio dysponuje 2 niekomercyjnymi sieciami stacji nadawczych, 1 półkomercyjną i 35 komercyjnymi. Telewizja państw. nadaje 2 programy: Television I i Channel II. Television I jest odbierany przez 100% populacji, Channel II zaś — przez 99%. Ponadto w Nowej Zelandii działa telewizja prywatna: TV III (od 1989) i in. (od 1990 i 1991); programy kolorowe są nadawane w systemie G/PAL.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia