Norwegia. Środki przekazu

Norwegia. Środki przekazu.

Prasa.

W 1991 ukazywało się w Norwegii 148 tytułów prasowych (w tym 61 dzienników) o łącznym nakładzie 2,9 mln egzemplarzy. Większość dużych gazet jest własnością korporacji, których udziały są w posiadaniu osób prywatnych i partii politycznych. Wśród dzienników najwyższy nakład osiągają: „Verdens Gang”, zał. 1945, niezależny, ukazujący się w Oslo, nakład 365,3 tys. egz. (1993), oraz „Aftenposten”, konserwatywny, zał. 1860 pt. „Christiana Adresseblad”, ukazujący się 2 razy dziennie, nakład wyd. porannego 269,3 tys. egz., wieczornego — 196 tys. egz. (1993). Większe miasta norw. mają przeważnie swoje lokalne dzienniki. Wśród czasopism największy nakład ma ogólnoinformacyjny tyg. „Se og Hør”, zał. 1978, ukazujący się w Oslo — 314,9 tys. egz. (1993), oraz „Norske Ukelblad”, tygodnik poświęcony sprawom rodziny, ukazujący się także w Oslo — 259,4 tys. egz. (1993). Agencje prasowe. A/S Norsk Telegrambyrå (NTB), niezależna agencja zał. 1867 w Oslo p.n. Det Norske Telegrambureau; ponadto działają: Bulls Pressetjeneste A/S oraz Norsk Presse Service A/S, zał. 1960.

Radio i telewizja.

Radiem i telewizją zarządza Norsk Rikskringkasting (NRK), korporacja będąca własnością rządu. Radio nadaje 2 programy ogólnokrajowe (program I — 24 godz. na dobę i program II — 37 godz. w tygodniu) oraz 17 programów lokalnych. Telewizja nadaje 40 godz. programu tygodniowo. W południowo-wschodniej części Norwegii jest odbierany program telewizji szwedz., na północy — ros., na południowym wybrzeżu — duń. i szwedz., a na południowo-wschodnim — bryt.; programy kolorowe są nadawane w systemie G/PAL. Działają także prywatne, komercyjne stacje radiowe i telew. (m.in. P4–Radio Hele Norge, Tv–2).