Izrael. Sztuka
 
Encyklopedia PWN
Izrael. Sztuka.
Pionierem sztuki współcz. państwa Izrael był B. Schatz, założyciel (1906) szkoły artyst. Becalel w Jerozolimie. Wraz z innymi artystami pochodzącymi m.in. z Polski (M.E. Lilien, S. Hirszenberg, L. Gottlieb, A. Pann) podjął próbę stworzenia sztuki nar. opartej na tradycyjnych tematach żydowskich i motywach lokalnego pejzażu, a także odrodzenia rzemiosła artystycznego. W 1918–40 przyjechało do Izraela wielu artystów, m.in. z Polski, Rosji i po 1933 — z Niemiec (J. Budko, J. Steinhardt, H. Struck, Mané-Katz, R. Rubin, N. Gutman, A. Ticho, M. Janco). W latach 30. ukształtowała się grupa ekspresjonistów, związana z École de Paris (m.in. Ch. Atar, A. Avni, M. Castel, L. Fein, M. Mokady, A. Steimatzky, M. Sheni); 1932 pojawił się pierwszy znany periodyk artyst. „Gazith”, otwarto muzeum w Tel Awiwie. W architekturze gł. rolę odgrywali twórcy pochodzący z Niemiec i Austrii, w tym związany z Bauhausem E. Mendelsohn (Bank Leumi, Jerozolima) oraz I. Krakauer (Teltsh Hotel, Hajfa). W 1948 powstała grupa Nowe Horyzonty (m.in. Z. Mairovich, P. Abramovic, A. Aroch, A. Naton, A. Steimatzky, L. Fein, Y. Streiochman, J. Zaritsky); w twórczości jej członków oprócz kontynuacji ekspresjonizmu pojawiły się tendencje do przyjęcia sztuki abstrakcyjnej. W 1948 Ch. Atar zał. Muzeum Sztuki w Ejn Harod, gromadzące twórczość żydowskiej diaspory XX w.; 1953 z inicjatywy dawnego dadaisty M. Janco powstała kolonia artyst. w Ejn Harod (S. Slonim, Z. Neuman). W powojennej twórczości artystów izrael. są widoczne ścisłe związki ze sztuką zachodnioeur. i amer., w tym z różnymi nurtami abstrakcji (malarze: M. Ardon, M. Mokady, A. Steimatzky, M. Kupferman; rzeźbiarze: I. Tumarkin, M. Kadishman), nadrealizmem (J. Bergner), op-artem, sztuką kinetyczną (Y. Agaam) i sztuką konceptualną.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia