zgodność
Encyklopedia PWN
certyfikacja
postępowanie prowadzone przez niezależną jednostkę (organizację lub osobę) w celu wykazania, że istnieje stosowne zaufanie, iż należycie opisany (zdefiniowany) wyrób, proces (postępowanie) lub usługa są zgodne z określonymi wymaganiami, tj. z określoną normą lub innymi dokumentami normatywnymi.
[łac. certificare ‘czynić pewnym’],
prawo zgodność aktu organu państwa lub zachowania się określonej osoby z obowiązującym prawem;
MHC geny, główny układ zgodności tkankowej,
geny głównego układu zgodności tkankowej, kodujące antygeny (cząsteczki) MHC (ang. major histocompatibility complex), odkryte podczas badań nad przeszczepami u myszy (G. Snell) i człowieka (J. Dausset);
synchronizacja
doprowadzenie 2 lub więcej zjawisk, przebiegów wielkości fiz., procesów itp. do stanu zgodności w czasie.
[gr.],
niezawisły organ sądowy, rozstrzygający podstawowe spory konstytucyjne w państwie, w szczególności orzekający o zgodności ustaw z konstytucją.
aequitas
w prawie termin mogący oznaczać: równość wobec prawa, zgodność danej instytucji z charakterem całego porządku prawnego lub zgodność normy prawa pozytywnego z wymogami natury i prawa naturalnego, także humanitaryzm, łagodność prawa.
[łac., ‘równa miara’, ‘proporcja’, ‘słuszność’],
