MHC geny
 
Encyklopedia PWN
MHC geny, główny układ zgodności tkankowej,
geny głównego układu zgodności tkankowej, kodujące antygeny (cząsteczki) MHC (ang. major histocompatibility complex), odkryte podczas badań nad przeszczepami u myszy (G. Snell) i człowieka (J. Dausset);
antygeny zgodności tkankowej występują na powierzchni komórek, biorą udział w prezentacji antygenów konwencjonalnych limfocytom T; będąc same przedmiotem rozpoznania, indukują zjawiska tolerancji immunologicznej, autoagresji oraz odporności transplantacyjnej (odrzucanie przeszczepów tkankowych i narządowych). Za badania nad MHC Nagrodę Nobla otrzymali m.in. J. Dausset, G.D. Snell i B. Benacerraf (1980) oraz P. Doherty i R.M. Zinkernagel (1996).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia