wysokotemperaturowa
Encyklopedia PWN
niszczenie (degradacja) materiałów w wyniku reakcji zachodzących w podwyższonych i wysokich temperaturach, przebiegające w wyniku oddziaływania materiału ze środowiskiem;
samorozwijająca się synteza wysokotemperaturowa, SWS, ang. Self-propagating High-temperature Synthesis, SHS,
metoda syntezy związków chemicznych wykorzystująca gł. ciepło reakcji egzotermicznych przebiegających w układzie;
ciekła, oleista lub mazista mieszanina związków chemicznych otrzymywana podczas ogrzewania paliw stałych bez dostępu powietrza.
proces technol. zmieniający głównie właściwości mech. stali i niektórych stopów nieżelaznych w stanie stałym przez wywołanie w nich zmian strukturalnych, będących efektem łącznego oddziaływania temperatury, czasu i odkształceń plast. (połączenie zabiegów obróbki cieplnej i plast.).
kalorymetria
dział chemii fiz. i fizyki obejmujący metody pomiarów efektów cieplnych towarzyszących różnym procesom fiz., chem. i biol. — reakcjom chem. (np. reakcjom spalania), przemianom fazowym (zwłaszcza zmianom stanów skupienia, jak wrzenie, sublimacja), rozpuszczaniu, adsorpcji, rozpadowi promieniotwórczemu, przemianom materii w organizmach oraz parametrów charakteryzujących cieplne właściwości ciał (np. pomiary ciepła właściwego, przewodności cieplnej);
[łac. caloris ‘ciepło’, gr. métron ‘miara’],
fizyk holenderski.
