wysokotemperaturowa
Encyklopedia PWN
fizyk;
stannin
minerał, siarczek miedzi, żelaza i cyny Cu2FeSnS4;
[łac. stannum ‘cyna’],
stopy na bazie faz międzymetalicznych, intermetale,
materiały, których podstawowy składnik strukturalny (osnowę) stanowi jedna lub kilka faz międzymetalicznych.
stront, Sr, strontium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 38;
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 81;
fiz. w fizyce jądr. i fizyce plazmy porcja jakiejś substancji lub obiekt poddany działaniu promieniowania jądr., wiązki jonów bądź promieniowania laserowego w celu wywołania określonych reakcji jądr. lub — w przypadku promieniowania laserowego — otrzymania plazmy wysokotemperaturowej.