stront

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

stront, Sr, strontium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 38;

Symbol: Sr

Nazwa łacińska: Strontium

Liczba atomowa: 38

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 2 — berylowce

Odkrycie: 1808

Odkrywca: Davy Humphry Bartholomew

względna masa atomowa 87,62; s. należy do berylowców; jest srebrzystobiałym, miękkim metalem; temperatura topnienia 769°C, temperatura wrzenia 1384°C, gęstość 2,63 g/cm³; jest bardzo reaktywny; w normalnej temperaturze utlenia się pod wpływem czynników atmosferycznych do tlenku SrO, który reaguje z wodą dając wodorotlenek Sr(OH)₂ (b. mocna zasada); reaguje z kwasami, odporny na działanie zasad; łączy się z wieloma niemetalami; w związkach występuje na II stopniu utlenienia; wykazuje podobieństwo właściwości chem. do właściwości chem. baru. Najważniejszymi związkami s. są: siarczan SrSO₄, azotan Sr(NO₃)₂, węglan SrCO₃ i chlorek SrCl₂.

S. jest dość rozpowszechniony w przyrodzie; najważniejszymi minerałami są: stroncjanit i celestyn; s. wchodzi w skład organizmów zwierząt i roślin, zwłaszcza morskich. Pierwiastek otrzymuje się np. w wyniku elektrolizy stopionych soli (SrCl₂ lub SrI₂). Związki s. są wykorzystywane w przemyśle cukrowniczym, w pirotechnice do produkcji rac i ogni sztucznych (barwią płomień na czerwono), do wyrobu fotoluminoforów (siarczek SrS), w przemyśle farbiarskim, szklarskim i ceramicznym; związki s. stosuje się w technologii materiałów mikro- i optoelektronicznych (np. fluorek, siarczek, tytanian) oraz nadprzewodników wysokotemperaturowych; radioizotopy s. ⁸⁹Sr oraz ⁹⁰Sr (emitery cząstek β^-) wykorzystuje się jako źródło promieniowania; izotop ⁹⁰Sr jest wykorzystywany w małych źródłach energii na statkach kosm., bojach nawigacyjnych oraz odległych stacjach meteorol.; izotop ⁸⁹Sr — jako znacznik izotopowy. Metaliczny s. w postaci amalgamatu otrzymał 1808 H.B. Davy (w wyniku elektrolizy).