wektorem
Encyklopedia PWN
magnetooporowe zjawisko, zjawisko magnetorezystancyjne,
jedno ze zjawisk galwanomagnet. polegające na zmianie oporu elektr. półprzewodników i metali pod wpływem pola magnetycznego;
rezystor o rezystancji zmieniającej się pod wpływem zewn. pola magnet. (magnetooporowe zjawisko);
wielkość wektorowa charakteryzująca: rozkład masy w ciele — materialny m.s., oraz geom. formę ciała — geometryczny m.s.;
Newton 
, ur. 4 I 1643 (25 XII 1642 wg kalendarza juliańskiego), Woolsthorpe (hrab. Lincolnshire), zm. 31 III 1727 (20 III), Londyn,
angielski fizyk, matematyk i astronom, jeden z najwybitniejszych uczonych wszystkich czasów.
[nju:tn]
Sir Isaac , ur. 4 I 1643 (25 XII 1642 wg kalendarza juliańskiego), Woolsthorpe (hrab. Lincolnshire), zm. 31 III 1727 (20 III), Londyn,
mat. uogólnienie takich pojęć, jak: skalar, wektor, forma różniczkowa, tensor, koneksja;
mat. operator liniowy ciągły T: H → H, gdzie H jest przestrzenią Hilberta, który zachowuje iloczyn skalarny, tzn. spełnia warunek Tx · Ty = x · y dla wszystkich wektorów x, y ∈ H.
