uzasadnienie
Encyklopedia PWN
w mechanice statyst. właściwość układów dynamicznych polegająca na równości średnich czasowych funkcji (zależnych od różnych wielkości fiz.), czyli 
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
zawarty w Biblii wykład moralności i zespół norm moralnych z ich uzasadnieniami, będący podstawą etyki chrześcijańskiej;
etymologia
językozn. pochodzenie wyrazu, źródłosłów; także dział językoznawstwa zajmujący się badaniem pochodzenia i pierwotnego znaczenia wyrazów na podstawie analizy ich budowy morfologicznej, w ujęciu hist.;
[gr. étymon ‘prawda’, ‘istota’, ‘znaczenie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
sądowy organ Rady Europy powołany zgodnie z Europejską konwencją praw człowieka z 1950, działający od 1959.
fenomenologiczna teoria prawa, fenomenologiczna filozofia prawa,
współcz. kierunek ogólnej refleksji nad prawem, której metody, twierdzenia i aparat pojęciowy są inspirowane przez fenomenologię;
fideizm
pogląd filozoficzny podważający rolę intelektu ludzkiego w poznaniu i uzasadnieniu ważności prawd ostatecznych (zwłaszcza istnienia Boga i praw moralnych);
[łac. fides ‘wiara’],
