fenomenologiczna teoria prawa, fenomenologiczna filozofia prawa,
współcz. kierunek ogólnej refleksji nad prawem, której metody, twierdzenia i aparat pojęciowy są inspirowane przez fenomenologię;
fenomenologiczna teoria prawa
Encyklopedia PWN
metoda fenomenologicznej teorii prawa polega na bezpośrednim (intuicyjnym) doświadczeniu tego, co jest dane podmiotowi, a więc: wartości, istoty przedmiotu, idei; fenomenologiczna teoria prawa dąży do ustalenia twierdzeń powszechnie ważnych (dla wszelkiego prawa), wolnych od relatywizacji podmiotu poznającego i przypadkowości zjawisk rzeczywistości empirycznej; w ramach fenomenologicznej teorii prawa jest formułowana teoria apriorycznych pojęć prawnych (A. Reinach), krytycznie jest rozwijany normatywizm (A. Kaufmann, F. Schreier, P. Amselek), a odrzucając jego neokantowskie podstawy i wiążąc go z fenomenologicznym uzasadnieniem prawomocności logiki i podejściem egzystencjalnym, tworzy się egologiczną teorię prawa.
