Europejski Trybunał Praw Człowieka
 
Encyklopedia PWN
Z siedzibą w Strasburgu; pocz. prawo wniesienia skargi do Trybunału, po jej uprzednim rozpoznaniu przez Europejską Komisję Praw Człowieka i w terminie 3 mies. od daty przekazania sprawozdania Komisji Kom. Ministrów Rady Europy, przysługiwało tylko Komisji i państwom-stronom; na podstawie protokołu IX z 1990 prawo wniesienia skargi przyznano również ofierze naruszenia praw człowieka (osobie fiz., grupie osób lub organizacji pozarządowej). Warunkiem wystąpienia ze skargą do Trybunału jest wykorzystanie wszystkich środków odwoławczych, przewidzianych przez prawo danego państwa dla spraw, których dotyczy skarga. Wyrok Trybunału ma charakter ostateczny i musi być zaopatrzony w uzasadnienie; państwa-strony są zobowiązane do jego przestrzegania, a nad jego wykonaniem czuwa Kom. Ministrów Rady Europy. Zmianę w funkcjonowaniu Trybunału wprowadził protokół XI z 1994 (wszedł w życie 1 XI 1998), na którego podstawie zlikwidowano Eur. Komisję Praw Człowieka; od 1998 E.T.P.Cz. ma charakter stały; rozpatruje skargi i wydaje wyroki w sprawach łamania praw człowieka przez państwa-strony konwencji; składa się z 4 Izb oraz Wielkiej Izby; Izby rozpatrują skargi w 3-osobowych komitetach oraz 7-osobowych składach orzekających; Wielka Izba orzeka w składzie 17-osobowym — wydaje opinie doradcze, jest także instancją odwoławczą od wyroków Izby. Sędziowie Trybunału są wybierani przez Zgromadzenie Plenarne Rady Europy większością głosów spośród 3 kandydatów przedstawianych przez poszczególne państwa na 6-letnią kadencję..
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia