tonalna
Encyklopedia PWN
kanon
muz.:
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
kontrapunkt
muz. technika kompozytorska polegająca na snuciu 2 lub więcej niezależnych od siebie, ale w trakcie wykonania współbrzmiących ze sobą linii melodycznych, tworzonych wg określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych (polifonia);
[łac.],
fot. właściwość materiałów światłoczułych lub cecha procesów obrazowania charakteryzująca sposób, w jaki różnice jasności powierzchni (luminancji) fotografowanego oryginału są odtwarzane w obrazie fot. lub opt., lub też sposób, w jaki te różnice są przenoszone do końcowego obrazu w całym procesie obrazowania k. (reprodukcji tonalnej);
kopia fotograficzna, fotokopia,
powielony obraz uprzednio uzyskanego obrazu fot.,
