tonalna
Encyklopedia PWN
caccia
rodzaj kanonu, popularny we Włoszech w XVI w., odpowiednik fr. chace, z którą łączy go charakter ilustracyjny (naśladowanie odgłosów polowania).
[kạczczia],
muzyka
muz. sztuka, której tworzywem są percypowane przez ludzi dźwięki, wytwarzane przez nich głosem i/lub za pomocą instrumentów muzycznych;
[łac. < gr.],
Sabattiera zjawisko, pseudosolaryzacja,
fot. częściowe odwrócenie wartości tonalnych obrazu fot., będące następstwem zaświetlenia światłem rozproszonym materiału światłoczułego w trakcie jego wywoływania;
fot. cecha czarno-białych materiałów światłoczułych, określająca stopień ich reagowania na światło w zależności od jego barwy (długości fali) — co się uwidacznia w oddaniu poszczególnych barw w skali szarości.
