s.q.
Encyklopedia PWN
wielkość fizyczna charakteryzująca rozkład przestrzenny rozważanej wielkości fizycznej, np. masy, siły, pędu, energii, ładunku elektrycznego;
mat. pojęcie z zakresu topologii: n. przestrzeni X nazywa się przekształcenie ciągłe p przestrzeni Y na X, takie że dla każdego punktu x ∈ X istnieje jego otoczenie otwarte U, którego przeciwobraz przy p jest sumą rozłącznych otwartych podzbiorów Y, przy czym p każdy z tych podzbiorów przekształca homeomorficznie na U (homeomorfizm);
sztuka powstała na terenie Niderlandów;
punkt
mat. w aksjomatycznym ujęciu geometrii — jedno z pojęć pierwotnych (podobnie jak prosta i płaszczyzna); w matematyce współczesnej p. (lub elementami) są nazywane różnego rodzaju przedmioty badań mat., tworzące rozmaite zbiory (przestrzenie);
[łac.],
stolica Ekwadoru, 24 km na południe od równika, w Andach, na południowych stokach wulkanu Pichincha, na wys. 2850 m, jedna z najwyżej położonych stolic świata; ośrodek adm. prow. Pichincha.
