nakrycie

nakrycie,

mat. pojęcie z zakresu topologii: n. przestrzeni X nazywa się przekształcenie ciągłe p przestrzeni Y na X, takie że dla każdego punktu x ∈ X istnieje jego otoczenie otwarte U, którego przeciwobraz przy p jest sumą rozłącznych otwartych podzbiorów Y, przy czym p każdy z tych podzbiorów przekształca homeomorficznie na U (homeomorfizm);

n. okręgu, traktowanego jako zbiór liczb zespolonych o module 1, jest np. przekształcenie p: ℝ → S¹ określone wzorem p(x) = cos x + i sin x, polegające na nieskończeniekrotnym nawinięciu prostej na okrąg; n. jest również przekształcenie q: S¹ → S¹ określone wzorem q(z) = zⁿ (n-krotne nawinięcie okręgu na siebie).