przestrzeni
Encyklopedia PWN
mat. nazwa rozwłóknienia p: E → B, w którym włóknem jest przestrzeń wektorowa (liniowa przestrzeń), czyli E jest sumą mnogościową przestrzeni wektorowych Eb = p−1(b) dla b ∈ B i jest spełniony odpowiedni warunek lokalnej trywialności, występujący w definicji rozwłóknienia; w.w. definiuje się także jako układ ξ = (E, B, V, p), gdzie V jest przestrzenią wektorową izomorficzną z każdą przestrzenią Eb;
mat. liczba przypisana zbiorowi lub przestrzeni w taki sposób, by punkt miał wymiar równy 0, prosta — 1, płaszczyzna — 2.
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
środek transportowy przeznaczony do realizacji lotów kosmicznych, odpowiednio przystosowany do długotrwałego przebywania i poruszania się w przestrzeni kosmicznej.
statyst. metody służące do klasyfikacji obiektów opisywanych przez wiele ich właściwości.