prosty
Encyklopedia PWN
sztywny element w kształcie pręta prostego (dź. prosta) lub zagiętego (dź. kątowa), podparty w jednym punkcie i mogący obracać się wokół stałej osi obrotu przechodzącej przez punkt podparcia;
elipsa
mat. krzywa płaska składająca się z tych punktów M płaszczyzny, dla których suma odległości od 2 ustalonych punktów F1 i F2 (ogniska elipsy) jest stała i równa 2a: F1M + F2M = 2a (przy czym 2a > F1F2).
[gr. élleipsis ‘mniej’, ‘niedomiar’],
geodezyjna, krzywa geodezyjna, linia geodezyjna,
mat. uogólnienie prostej na przestrzenie o bardziej skomplikowanej geometrii niż euklidesowa (linia na powierzchni lub rozmaitości różniczkowej, odgrywająca na tej powierzchni rolę prostej).
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
mat. wielościan, którego wszystkie wierzchołki leżą na 2 równoległych płaszczyznach (zwanych płaszczyznami podstaw), i którego wszystkie krawędzie nie leżące na tych płaszczyznach (zwanych krawędziami bocznymi) są wzajemnie równoległe;
niemiecki zoolog, ewolucjonista i filozof.
