ogniska elipsy
Encyklopedia PWN
elipsa
mat. krzywa płaska składająca się z tych punktów M płaszczyzny, dla których suma odległości od 2 ustalonych punktów F1 i F2 (ogniska elipsy) jest stała i równa 2a: F1M + F2M = 2a (przy czym 2a > F1F2).
[gr. élleipsis ‘mniej’, ‘niedomiar’],
mat. wielkość e w równaniu stożkowej we współrzędnych biegunowych: r = p/(1 − e cos φ), gdzie biegun układu pokrywa się z ogniskiem stożkowej, oś biegunowa jest zawarta w osi symetrii stożkowej przechodzącej przez jej ognisko, a p jest liczbą zwaną parametrem stożkowej;
mat. prosta związana z ogniskiem stożkowej (elipsy, hiperboli, paraboli) w ten sposób, że stosunek odległości każdego punktu stożkowej od ogniska i od tej prostej (mimośród stożkowej) jest stały.
niemiecki astronom i matematyk.
trzy prawa sformułowane przez J. Keplera na podstawie analizy obserwacji ruchu planet.
orbita
astr. przestrzenny tor ciała niebieskiego (np. planety lub komety w ruchu wokół Słońca, gwiazdy wokół centrum Galaktyki).
[łac., ‘koleina’, ‘droga’],
