prokarionty
Encyklopedia PWN
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;
gatunki prokariontów (bakterii i sinic), roślin (termofity) i zwierząt, gł. bezkręgowych, także niektórych kręgowców (gł. zmiennocieplnych), żyjące w środowiskach o temperaturach stosunkowo wysokich (powyżej 20oC) i niewielkich rocznych amplitudach temperatur;
dział biochemii i biofizyki zajmujący się badaniem wytwarzania, użytkowania i gromadzenia energii przez żywą komórkę.
chemiosmotyczna teoria, teoria chemiczno-osmotyczna,
jedna z teorii biologicznego przetwarzania energii uzyskanej w wyniku procesu oddychania i fotosyntezy, zaproponowana 1960 przez biochemika brytyjskiego P. Mitchella (1978 otrzymał Nagrodę Nobla);
genet. hist. termin wprowadzony przez S. Benzera na określenie jednostki genetycznej identyfikowanej przez test komplementacji (komplementacja) cis-trans;
w genetyce eukariontów o złożonej budowie zespół osobników homozygotycznych powstały w wyniku chowu wsobnego (hodowla w pokrewieństwie, kojarzenia wsobne);
