poziomą

Encyklopedia PWN

proces biologiczny polegający na przepływie materiału genetycznego niezwiązanego z procesami rozmnażania się;

[gr.],

instrument geodezyjny przeznaczony do pomiarów w terenie kątów poziomych i pionowych.

dział geometrii wykreślnej, w którym: 1) stosuje się rzutowanie prostokątne na rzutnię poziomą π₁, zawierającą oś rzutów x i niekiedy nową oś rzutów x₁; 2) przez rzuty poziome punktów (A′, B′, ...) prowadzi się proste odnoszące, prostopadłe do osi x, względnie x₁, i od ich przecięć z osiami odkłada się na nich odcinki mierzące wysokości rzutowanych punktów; ich końce to rzuty pionowe (A″, B″, ...) oraz rzuty trzecie (A‴, B‴, ...) tych punktów.

usterzenie,

lotn. zespół stałych i ruchomych powierzchni nośnych statku latającego;

geotektoniczne teorie,

termin odnoszony do wielu koncepcji wysuniętych w trakcie rozwoju nauk geologicznych, dotyczących genezy i ewolucji wielkich struktur geologicznych, takich jak kontynenty, oceany, orogeny lub baseny sedymentacyjne;

integracja nauk,

naukozn. jedna z charakterystycznych cech procesu zw. rewolucją naukowo-techniczną, dokonującego się w nauce i technice od 2. poł. XX w.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>