rzuty pionowe
Encyklopedia PWN
dział geometrii wykreślnej, w którym: 1) stosuje się rzutowanie prostokątne na rzutnię poziomą π1, zawierającą oś rzutów x i niekiedy nową oś rzutów x1; 2) przez rzuty poziome punktów (A′, B′, ...) prowadzi się proste odnoszące, prostopadłe do osi x, względnie x1, i od ich przecięć z osiami odkłada się na nich odcinki mierzące wysokości rzutowanych punktów; ich końce to rzuty pionowe (A″, B″, ...) oraz rzuty trzecie (A‴, B‴, ...) tych punktów.
graficzne przedstawienie budowy geol. wycinka skorupy ziemskiej w rzucie na płaszczyznę pionową;
magnetyzm ziemski, geomagnetyzm,
zespół zjawisk magnetycznych związanych z Ziemią, także dział geofizyki obejmujący zagadnienia związane z ziemskim polem magnetycznym (polem geomagnetycznym).
następstwo warstw kulturowych w przekroju pionowym lub rzucie poziomym stanowiska archeol.;
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.
mat. uporządkowane n liczb opisujące położenie punktu w n-wymiarowej przestrzeni (układ współrzędnych).
