piękno-
Encyklopedia PWN
jedna z głównych kategorii estetycznych, zazwyczaj pojmowana jako opozycja wobec kategorii piękna; rezultat naruszenia przyjętych kanonów piękna.
teoria sztuki rozwijana w Japonii. Jako dziedzina wiedzy pojawiła się w Japonii pod wpływem Zachodu w końcu XIX w.;
filoz., religiozn. uczucie skierowane do osoby (miłość: Boga, bliźniego, oblubieńcza, rodzicielska, braterska) lub przedmiotu (miłość ojczyzny), wyrażające się w pragnieniu dla nich dobra (i czynienia go), szczęścia i zachowania ich istnienia.
filozof grecki, twórca neoplatonizmu.
brytyjski myśliciel i polityk.
francuski filozof i pisarz oświeceniowy, główny redaktor Wielkiej encyklopedii francuskiej.
