piękno-

Encyklopedia PWN

[sanskr. lakṣmi ‘fortuna’],

Śri,

hinduska bogini szczęścia, pomyślności, bogactwa i piękna;

Mallarmé Stéphane Wymowa

, ur. 18 III 1842, Paryż, zm. 9 IX 1898, Valvins,

poeta francuski, duchowy przywódca i teoretyk symbolizmu.

[gr., ‘piękno powszechne’],

jedna ze starożytnych greckich orientacji estetycznych, dostrzegająca piękno we wszystkim, co istnieje.

dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;

Sokrates, Sōkrátēs, ur. 469, Ateny, zm. 399 p.n.e., tamże,

filozof grecki, jeden z najsłynniejszych w całych dziejach filozofii.

Tatarkiewicz Władysław, ur. 3 IV 1886, Warszawa, zm. 4 IV 1980, tamże,

polski filozof, historyk filozofii, estetyk i historyk sztuki.

Materiały dodatkowe