obrotowy
Encyklopedia PWN
górn.:
silnik elektryczny, pot. motor,
maszyna elektryczna przetwarzająca energię elektr. w energię mech. ruchu obrotowego (s.e. wirujący) lub, rzadziej, postępowego (silnik liniowy);
techn. połączenie ruchowe (para kinematyczna) 2 członów umożliwiające ich względny ruch obrotowy wokół osi lub punktu.
rodzaj przekładni, której wszystkie elementy są ciałami stałymi, sztywnymi lub podatnymi;
maszyna, w której następuje zamiana energii chemicznej zawartej w dostarczonym do niej paliwie na pracę mechaniczną.
bryła sztywna znajdująca się w ruchu wokół swego środka masy (ciała niebieskie — np. Ziemia, pociski wystrzelone z broni palnej o lufie gwintowanej, rzucony dysk, bumerang) lub wokół jednego ze swych punktów, który pozostaje nieruchomy w rozważanym układzie odniesienia (żyroskop umieszczony w zawieszeniu Cardana lub b. dziecinny).
