modułem
Encyklopedia PWN
mat. pojęcie z zakresu topologii: n. przestrzeni X nazywa się przekształcenie ciągłe p przestrzeni Y na X, takie że dla każdego punktu x ∈ X istnieje jego otoczenie otwarte U, którego przeciwobraz przy p jest sumą rozłącznych otwartych podzbiorów Y, przy czym p każdy z tych podzbiorów przekształca homeomorficznie na U (homeomorfizm);
opór elektryczny, oporność elektryczna,
wielkość charakteryzująca przewodnik (gałąź obwodu elektrycznego).
fiz. dwuwymiarowa transformata Fouriera (Fouriera przekształcenie) natężeniowej funkcji odpowiedzi impulsowej układu opt. (odwzorowanie optyczne);
mat., telekom. funkcja dobrze zlokalizowana w dziedzinie zmiennej niezależnej, np. w dziedzinie czasu t, i w dziedzinie transformaty Fouriera (Fouriera przekształcenie), tj. w dziedzinie częst. f.
inform. język programowania 3. poziomu, oprac. pod koniec lat 60. XX w. przez N. Wirtha, jako unowocześniony następca Algolu 60 (Algol), rozbudowany o możliwości definiowania nowych typów danych i dynamicznego zarządzania pamięcią, z uporządkowanymi procedurami wejścia–wyjścia;
architekt włoski; jeden z najwybitniejszych architektów końca XX i początku XXI w..
