melodyczna
Encyklopedia PWN
figuracja
muz. kształtowanie linii melodycznej (melodia), wykorzystujące dźwięki gamy diatonicznej lub chromatycznej (diatonika, chromatyka), a także dźwięki tzw. akordów rozłożonych (czyli akordów rozłożonych na składniki), prowadzonych zazwyczaj w drobnych i równych wartościach rytmicznych;
[łac.],
kontrapunkt
muz. technika kompozytorska polegająca na snuciu 2 lub więcej niezależnych od siebie, ale w trakcie wykonania współbrzmiących ze sobą linii melodycznych, tworzonych wg określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych (polifonia);
[łac.],
muz. przenoszenie motywu lub frazy melodycznej (p. melodyczna), albo całej struktury harmonicznej (p. harmoniczna), o określony interwał w górę (p. wznosząca się) lub w dół skali (p. opadająca);
muz. cykliczna forma muzyki instrumentalnej, składająca się najczęściej z 4 odrębnych, stanowiących zamkniętą całość części, zestawionych w odpowiedniej kolejności na zasadzie kontrastu agogicznego (kontrastu tempa), kontrastu wyrazowego i wspólnoty lub pokrewieństwa tonacji; także utwór muz. mający taką formę.
akordeon
instrument muz. klawiszowy z grupy idiofonów dętych, skonstruowany 1829 w Wiedniu przez C. Demiana;
[fr.],
