chromatyka

chromatyka

[gr. chrōmatíkos ‘barwny’],

podwyższanie lub obniżanie któregokolwiek ze stopni skali diatonicznej, „barwienie” skali diatonicznej, uzyskiwanie w niej półtonowych odstępów, gdy dźwięk sąsiadujący był pierwotnie odległy o cały ton;

w praktyce kompozytorskiej ch. pojawiła się w XVI w.; szczyt jej rozwoju nastąpił w XIX w. (R. Wagner).