melodyczna
Encyklopedia PWN
aulos
instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych, popularny w staroż. Grecji, związany tam z kultem Dionizosa;
[gr.],
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
muzyka narodu Basków, zamieszkującego Pireneje po obydwu stronach granicy fr.-hiszp., pod wieloma względami odrębna od muzyki występującej na terenie Europy.
cantus firmus
muz. struktura melodyczna stanowiąca podstawę kompozycji wielogłosowej, najczęściej zapożyczona z wcześniej istniejącego utworu jedno- lub wielogłosowego, rzadziej — napisana specjalnie dla mającej powstać kompozycji.
[łac., ‘śpiew stały’],
cerkiewny śpiew, muzyka cerkiewna,
muzyka Kościoła prawosławnego, z reguły wyłącznie wokalna, a cappella, wykluczająca użycie instrumentów muzycznych (z wyjątkiem samodzielnego użycia dzwonów cerkiewnych).
