matematyczne
Encyklopedia PWN
pozytywizm
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
prawdopodobieństwa rachunek, teoria prawdopodobieństwa, probabilistyka,
dział matematyki poświęcony wykrywaniu i badaniu prawidłowości w modelach opisujących zjawiska losowe (przypadkowe).
mat. pojęcie pojawiające się w różnych działach matematyki, m.in. w analizie matematycznej i topologii; mówi się, że punkt x ∈ X jest punktem stałym przekształcenia f: X → X, jeśli f(x) = x.
puryzm
kierunek w malarstwie, rozwijający się 1916–25, zainicjowany przez A. Ozenfanta i Ch.E. Jeannereta (Le Corbusiera);
[łac. purus ‘czysty’],
logik i filozof amerykański.
rachunek nazw, teoria nazw,
dział logiki formalnej, którego przedmiotem badań są formuły logiczne (logiczne schematy wnioskowania), zawierające tzw. zmienne nazwowe, oznaczane zwykle dużymi literami (A, B, C... P, S, M...), a także funktory zdaniotwórcze od argumentów nazwowych.