matematyczne
Encyklopedia PWN
pozytywizm
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
prawdopodobieństwa rachunek, teoria prawdopodobieństwa, probabilistyka,
dział matematyki poświęcony wykrywaniu i badaniu prawidłowości w modelach opisujących zjawiska losowe (przypadkowe).
mat. pojęcie pojawiające się w różnych działach matematyki, m.in. w analizie matematycznej i topologii; mówi się, że punkt x ∈ X jest punktem stałym przekształcenia f: X → X, jeśli f(x) = x.
puryzm
kierunek w malarstwie, rozwijający się 1916–25, zainicjowany przez A. Ozenfanta i Ch.E. Jeannereta (Le Corbusiera);
[łac. purus ‘czysty’],
logik i filozof amerykański.
