końcowy
Encyklopedia PWN
egzamin
forma sprawdzania osiągnięć uczniów bądź studentów w obrębie danego przedmiotu bądź grupy przedmiotów nauczania;
[łac. examen ‘badanie’],
obiekty astronomiczne — kule gazowe o masach porównywalnych z masą Słońca, świecące przez znaczną część życia wskutek zachodzących w nich reakcji termojądrowych.
inform. urządzenie stopnia abonenckiego systemu telekomutacyjnego (telekomutacja), do którego jest przyłączona określona liczba urządzeń końcowych (aparatów telefonicznych, telegraficznych, komputerów, terminali), służące do ich łączenia z centralą telekomunik. za pośrednictwem znacznie mniejszej liczby kanałów telekomunikacyjnych.
chem. sposób postępowania w analizie miareczkowej polegający na dodawaniu (małymi porcjami) mianowanego roztworu (miano titrantu) do roztworu substancji oznaczanej.
mat. krzywa płaska o tej własności, że czas zsuwania się (bez tarcia) punktu materialnego po tej krzywej (pod wpływem siły grawitacji) od wyjściowego położenia do położenia końcowego nie zależy od wybranego położenia początkowego;
psychol. zdolność do wytwarzania czegoś, co jest nowe i zarazem wartościowe, np. ładne, trafne, prawdziwe lub użyteczne;
