końcowy
Encyklopedia PWN
spotkanie przedstawicieli 35 państw członkowskich KBWE w Wiedniu 4 XI 1986–19 I 1989;
amoniotelizm
fizjol. zdolność wydalania azotu jako końcowego produktu białkowej przemiany materii, w postaci dobrze rozpuszczalnego w wodzie amoniaku (w przeciwieństwie do urykotelizmu — wydalania kwasu moczowego, ureotelizmu — wydalania mocznika).
[łac. ammoniacum ‘amoniak’, gr. telikós ‘końcowy’],
rodzaj telefonicznej usługi telekomunikomunikacyjnej;
w judaizmie — ślubny baldachim wykonany najczęściej z bogato haftowanego, ozdabianego aplikacjami materiału (częsty motyw gwiazd i księżyca, a także fragment tekstu końcowego błogosławieństwa), rozpościeranego nad nowożeńcami na 4 drążkach;
związek między prędkością maks. v osiąganą przez rakietę jednostopniową w warunkach idealnych (tj. poruszającą się w próżni przy braku sił zewn.) a prędkością w wyrzucanych z jej dyszy gazów oraz masą początkową M i masą końcową m rakiety: v = w ln (M/m);
