chupa

chupa, chuppa

[hebr., ‘baldachim’],

w judaizmie — ślubny baldachim wykonany najczęściej z bogato haftowanego, ozdabianego aplikacjami materiału (częsty motyw gwiazd i księżyca, a także fragment tekstu końcowego błogosławieństwa), rozpościeranego nad nowożeńcami na 4 drążkach;

w starożytności namiot pana młodego, do którego wprowadzano pannę młodą; od poł. średniowiecza chupę rozpościerano nad nowożeńcami w synagodze, później — na jej dziedzińcu; ch. była wykonywana z ozdobnych tkanin, dekorowana aplikacjami, haftem (częsty motyw gwiazd i księżyca); zwykle umieszczano na niej inskrypcję z fragmentem końcowego błogosławieństwa wypowiadanego w czasie zaślubin; także niekiedy sama ceremonia zaślubin.