amoniotelizm
fizjol. zdolność wydalania azotu jako końcowego produktu białkowej przemiany materii, w postaci dobrze rozpuszczalnego w wodzie amoniaku (w przeciwieństwie do urykotelizmu — wydalania kwasu moczowego, ureotelizmu — wydalania mocznika).
[łac. ammoniacum ‘amoniak’, gr. telikós ‘końcowy’],
