wydalanie

wydalanie, ekskrecja,

fizjol. usuwanie z organizmu produktów przemiany materii, metabolitów hormonów i neuroprzekaźników, nadmiaru wody i elektrolitów, a także związków toksycznych pochodzenia obcego i wytwarzanych w organizmie oraz leków;

narządy służące do wydalania, zw. narządami wydalniczymi, są zwykle związane z układem krążenia; u kręgowców końcowe produkty przemiany białkowej i miner. oraz nadmiar wody, a także związki takie, jak np. leki, trucizny są wydalane przez nerki, częściowo też przez skórę, np. u ssaków przez gruczoły potowe; za pośrednictwem płuc i oskrzeli są usuwane gazy, gł. dwutlenek węgla, a przez jelito wraz z kałem — związki miner. i znaczna część barwników żółciowych; narządami wydalniczymi bezkręgowców są gł. nefrydia i cewki Malpighiego.