koncentrator

koncentrator

[łac.],

ang. hub,

inform. urządzenie stopnia abonenckiego systemu telekomutacyjnego (telekomutacja), do którego jest przyłączona określona liczba urządzeń końcowych (aparatów telefonicznych, telegraficznych, komputerów, terminali), służące do ich łączenia z centralą telekomunik. za pośrednictwem znacznie mniejszej liczby kanałów telekomunikacyjnych.

Zawiera blok skupiający urządzenia obsługujące łącza abonenckie, sterujący sygnalizacją między urządzeniami końcowymi i centralą, a także przekształcaniem sygnałów analogowych w cyfrowe, oraz pole komutacyjne umożliwiające zestawianie połączeń między kanałami wejściowymi i wyjściowymi. K., w odróżnieniu od centrali, nie umożliwia zestawiania połączeń między dołączonymi do niego abonentami (poza przypadkiem awarii dróg telekomunik. łączących k. z centralą). Może mieścić się w budynku centrali (k. lokalny) lub poza nim, w pobliżu skupisk abonentów (k. oddalony). K. (np. przełączające, powtarzające) stosowane w sieciach komputerowych (ang. hub) łączą linie wejściowe sieci z wyjściowymi lub udostępniają stacjom końcowym na czas transmisji centralne połączenie komunikacyjne.