izotopy
Encyklopedia PWN
radiofarmaceutyki
związki chemiczne o cząsteczkach zawierających jeden lub więcej atomów promieniotwórczych, stosowane w diagnostyce i lecznictwie.
[łac.-gr.],
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
brachyterapia
metoda radioterapii (kontaktowej) za pomocą promieniowania jonizującego izotopów promieniotwórczych umieszczanych czasowo w bezpośrednim otoczeniu guza nowotworowego.
[gr. brachýs ‘krótki’, therapeía ‘opieka’, ‘leczenie’],
fizykochemik niemiecki.
różnice właściwości (np. gęstości, lepkości, przewodności cieplnej) izotopów danego pierwiastka chem., a także zawierających je związków, spowodowane różnicami mas, a w przypadku pierwiastków ciężkich zaburzeniami w sferyczności rozkładu ładunku w jądrze i jego spinem;
jądro atomowe, w którym liczba protonów Z lub neutronów N jest równa jednej z liczb: 2, 8, 20, 28, 50, 82, a dla neutronów także 126 (tzw. liczby magiczne);
