brachyterapia
 
Encyklopedia PWN
brachyterapia
[gr. brachýs ‘krótki’, therapeía ‘opieka’, ‘leczenie’],
metoda radioterapii (kontaktowej) za pomocą promieniowania jonizującego izotopów promieniotwórczych umieszczanych czasowo w bezpośrednim otoczeniu guza nowotworowego.
Jako źródeł promieniowania używano początkowo izotopów radu (226Ra); obecnie stosuje się m.in. iryd (192Ir), cez (137Cs), jod (125I), pallad (103Pd), fosfor (32P), stront (90Sr), itr (90Y), ruten (106Ru); często łączona z innymi sposobami leczenia — chemioterapią, chirurgią, teleradioterapią.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia