liczby magiczne
Encyklopedia PWN
fiz. jedna z liczb zbioru (2, 8, 20, 28, 50, 82, 126), określająca iliość protonów Z lub neutronów N w jądrze magicznym.
jądro atomowe, w którym liczba protonów Z lub neutronów N jest równa jednej z liczb: 2, 8, 20, 28, 50, 82, a dla neutronów także 126 (tzw. liczby magiczne);
zespół liczb ustawionych w postaci kwadratowej tablicy, mający tę własność, że sumy liczb stojących w każdym wierszu, kolumnie lub na przekątnych są jednakowe (dla danego k.m.).
ściśle związane z religią egipską wierzenie, że przez użycie symbol. środków wyrazu, tzn. słów i gestów, człowiek może spowodować konkretnie ukierunkowane działanie bezosobowych potężnych i tajemniczych sił (mocy magicznych), którego skutki sięgną określonych ludzi (żywych lub umarłych) bądź istoty nadprzyrodzone: bóstwa i demony.
metrozofia
dziedzina metrologii historycznej;
[gr.],
