grupowe
Encyklopedia PWN
anomia
termin socjol. i psychol. używany w charakterystykach sytuacji, w których: 1) społeczeństwu lub grupie brak jasnych reguł i norm postępowania, istniejące normy są sprzeczne ze sobą lub nie dają się w danych warunkach stosować; 2) jednostki naruszają ustalone reguły i odrzucają przyjęte w społeczeństwie normy na skutek swych wybujałych aspiracji i osłabienia więzi grupowych; 3) dzieci kierują się w sądach i postępowaniu nie normami etycznymi i obyczajowymi, lecz subiektywnym poczuciem przykrości bądź przyjemności;
[gr., ‘brak porządku’],
dział astronomii zajmujący się badaniem rozmieszczenia przestrzennego i ruchów gwiazd, ich grupowymi własnościami, siłami występującymi w układach gwiazd oraz materii międzygwiazdowej.
drobni wytwórcy rolni, produkujący wraz z rodziną przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb materialnych i kult.; w szerszym znaczeniu również bezrolna ludność wsi, utrzymująca się gł. z rolnictwa;
stan zakłócenia równowagi społ. charakteryzujący się osłabieniem więzi społ., systemu norm i wartości społ. i rozregulowaniem mechanizmów kontroli społecznej.
plemię Aborygenów zamieszkujące stepowe obszary nad jez. Eyre (Australia Pd);
Dominik, właśc. Domenigo Guzmán, święty, ur. między 1171 a 1175, Caleruega (prow. Burgos, pn. Kastylia), zm. 6 VIII 1221, Bolonia,
hiszpański kaznodzieja, założyciel zakonu dominikanów.
