generatywny

Encyklopedia PWN

populacja roślin o jednorodnych właściwościach biologicznych, morfologicznych i użytkowych, zachowująca je przy rozmnażaniu właściwym dla danej odmiany (generatywnym lub wegetatywnym), uzyskana w wyniku hodowli (hodowla roślin) lub selekcji i działania lokalnych czynników przyrodniczo-rolniczych;

organogeneza

[gr. órganon ‘narząd’, génesis ‘powstawanie’],

biol.:

owocolistki, megasporofile, makrosporofile,

bot. u roślin nasiennych odpowiedniki liści na pędzie generatywnym (kwiatowym) dźwigające zalążki;

owocowanie,

bot. złożony ciąg procesów u roślin nasiennych rozpoczynający się wraz z inicjacją kwitnienia, kiedy zaczynają różnicować się zawiązki elementów kwiatu, w efekcie prowadzący do powstania owocu;

Panini, sanskr. Pāṇini, żył w V lub IV w. p.n.e.,

najsławniejszy z gramatyków staroindyjskich, twórca podstaw klasycznej gramatyki sanskryckiej.

pęd roślinny,

podstawowy organ roślin naczyniowych, składający się z łodygi, stanowiącej oś p.r., i liści.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>