generatywny
Encyklopedia PWN
fotoperiodyzm
biol. zjawisko zależności rozwoju roślin i zwierząt od długości okresów ciemności i światła (nocy i dnia) w cyklu dobowym;
[gr.],
nauka badająca język hebrajski i kulturę z nim związaną.
idiolekt
język pojedynczego użytkownika w danym okresie rozwoju tego użytkownika; termin i. jest używany w dialektologii, a także w gramatyce generatywnej.
[gr.],
językoznawstwo, lingwistyka,
nauka o językach indywidualnych i o języku w ogóle, tzn. o charakterystycznej dla człowieka zdolności mówienia, która odróżnia go od zwierząt.
prąd metodol. ukształtowany w językoznawstwie amer. w latach 80. XX w.;
fizjol. faza w rozwoju roślin kwiatowych, w czasie której w merystemach zlokalizowanych w wierzchołkach pędu następuje przełączenie programu rozwoju wegetatywnego (programu rozwoju młodocianego) na program rozwoju generatywnego (faza dojrzałości): zamiast liści i wegetatywnych pędów bocznych wierzchołki pędów zaczynają wytwarzać organy kwiatowe — działki kielicha, płatki korony, pręciki i słupki;
