owoc

owoc,

bot. w wąskim znaczeniu organ rozwijający się z owocolistków, w nieco szerszym — z zalążni, w szerokim — wytwór kwiatu i kwiatostanu w stanie (potencjalnej) dojrzałości nasion;

normalnie owoc zawiera nasiona, w przypadku partenokarpii zalążki obumierają w czasie rozwoju owocu (np. banana), tworząc owoce beznasienne. Z ekol. punktu widzenia owoc jest końcowym wytworem kwiatu lub kwiatostanu, chroniącym nasiona w czasie ich rozwoju i współdziałającym w ich rozsiewaniu. Wąska definicja owocu powoduje niekiedy komplikacje terminologiczne, wg niej m.in. istnieją owoce rzekome (fałszywe), np. owoc pomidora (z zalążni górnej) jest jagodą, a porzeczki (z zalążni dolnej) — nibyjagodą. W tworzeniu owocu (szeroko rozumianego) oprócz owocolistków mogą brać udział również inne części kwiatu lub kwiatostanu, np. dno kwiatowe (truskawka) lub łuski przykwiatowe (ananas). Zwykle nie rozciąga się pojęcia „owoc” na nagozalążkowe. Owoc rozwijający się z wielu oddzielnych owocolistków jest nazywany owocem zbiorowym (malina), rozwijający się z elementów należących do wielu kwiatów — owocem złożonym (morwa). Rozróżnia się owoce suche i owoce mięsiste; wśród owoców suchych — pękające, które uwalniają nasiona przed kiełkowaniem (mieszek, łuszczyna, strąk, torebka), rozpadające się (rozłupnia, przewęzista łuszczyna lub strąk), niepękające (orzech, ziarniak, niełupka); wśród owoców mięsistych wyróżnia się m.in.: pestkowiec, jagodę, również owoc typu jabłka, cytryny itd.

Owoce