finansowa
Encyklopedia PWN
ekon. rodzaj systemu ewidencji gospodarczej, służący do rejestracji zdarzeń oraz operacji gospodarczych i finansowych, umożliwiający odzwierciedlenie sytuacji finansowej oraz ekonomicznych efektów działającego podmiotu.
ekon. analiza sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa, uwzględniająca zmiany zachodzące w jego otoczeniu ekonomicznym, politycznym, prawnym;
centrala finansowa spółdzielczości pol., zał. 1885 w Poznaniu, działalność rozpoczął 1886 jako centrala finansowa spółdz. banków lud., zrzeszających pol. rzemieślników, kupców i chłopów w zaborze pruskim; od 1946 pod nazwą Bank Rzemiosła i Handlu;
Polska Akademia Umiejętności (PAU),
do 1919 Akademia Umiejętności (AU), po uzyskaniu niepodległości 1918 nadal naczelna niezależna pol. instytucja nauk., mająca status towarzystwa nauk. ogólnego;
ekon. międzynarodowe instytucje finansowe działające na podstawie międzypaństwowych porozumień, tworzone w celu dokonywania międzynarodowych operacji finansowych, m.in. finansowania i kredytowania wymiany handlowej i inwestycji o międzynarodowym znaczeniu oraz przeprowadzania związanych z nimi rozliczeń, także wspierania rozwoju gospodarczego państw.
amerykański ekonomista, fizyk;
