elektryczny
Encyklopedia PWN
urządzenie do zapisywania (rejestracji) na taśmie magnetycznej (magnetyczny zapis) i odczytywania z niej sygnału wizyjnego (obrazu przetworzonego na sygnał elektryczny) i towarzyszącego mu sygnału fonicznego (dźwięku przetworzonego na sygnał elektryczny);
włoski fizyk, pionier radiotelegrafii, wynalazca radia.
maszyna
urządzenie techniczne złożone z połączonych ze sobą różnych części (części maszyn), służące do przetwarzania energii lub wykonywania kosztem pobranej energii określonej pracy;
[niem. < łac.],
elektrotechn. każda maszyna elektryczna zaopatrzona w mech. komutator (elektrotechn. ).
maszyna elektryczna prądu przemiennego (silnik synchroniczny, prądnica synchroniczna), w której uzwojenie twornika jest zwykle umieszczone w stojanie, a uzwojenie wzbudzenia (zasilane prądem stałym lub przez magnes trwały) w wirniku;
materia
fiz. jedno z podstawowych pojęć fizycznych, oznaczające wszystkie obiekty, które można badać fizycznymi metodami.
[łac.],
