elektryczny
Encyklopedia PWN
zool. zmysł służący do odczuwania zmian rozkładu potencjałów elektrycznych na powierzchni ciała, występujący u niektórych ryb spodoustych oraz elektrycznych, a także u żyjących w mętnych, błotnistych wodach Afryki oraz Ameryki Południowej tzw. ryb słaboelektrycznych, jak mruki i pokrewne węgorzowi elektrycznemu gymnotowce;
układ połączonych ze sobą elementów, umożliwiających przepływ prądu elektrycznego;
ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, który zachodzi pod wpływem pola elektrycznego.
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
urządzenie przeznaczone do zabezpieczania obwodów elektrycznych przed przeciążeniem, tj. przepływem prądu elektrycznego o nadmiernym natężeniu;
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
