całką
Encyklopedia PWN
krążenie, cyrkulacja,
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego; k. nazywa się całkę krzywoliniową z wektora pola 
(
) po zamkniętym konturze L (całka): 
, gdzie ax(x, y, z), ay(x, y, z), az(x, y, z) — składowe prostokątne wektora ();
kwadratura
mat. wyznaczanie pól figur geom. i stąd, przez analogię, nazwa obliczania całek pojedynczych (nieoznaczonych lub oznaczonych w zmiennych granicach), rozszerzana niekiedy na obliczanie całek podwójnych, potrójnych itd.;
[łac.],
fiz. przejście od praw fizyki klas. do odpowiednich praw teorii kwantowej; polega na przyporządkowaniu wielkościom fiz., charakteryzującym stan układu (np. pęd, energia czy moment pędu), odpowiadających im operatorów, spełniających określone warunki (operatory w mechanice kwantowej);
mat. miara zbudowana na wzór geom., standardowych: długości, pola, objętości (miara);
mat. nierówność prawdziwa dla skończonych ciągów liczb rzeczywistych lub zespolonych |a1b1 + ... +anbn| ≤ (|a1|p + ... + |an|p)1/p(|b1|q + ... + |bn|q)1/q, gdzie p > 1 i 
;
;
mat. miara przestrzenna, jedna z podstawowych wielkości fizycznych związana z bryłami geometrycznymi (ciałami fizycznymi);
