całką
Encyklopedia PWN
mat. wzór pozwala-jący zamieniać całkę powierzchniową zorientowaną na całkę potrójną i odwrotnie (całka);
równanie różniczkowe cząstkowe pierwszego rzędu opisujące ruch układu mechanicznego;
matematyk holenderski;
mat. dział analizy mat., który zajmuje się wyznaczaniem ekstremów i punktów kryt. funkcjonałów, tzn. wielkości zmiennych, definiowanych w taki sposób, że każdej funkcji u (lub krzywej, powierzchni itp.), należącej do ustalonej klasy, odpowiada liczba I[u], będąca wartością pewnej całki, np. (1) I[u] = ∫Ω F(x, u(x), Du(x))dx (rozpatruje się także zagadnienia wariacyjne, w których funkcja F zależy od pochodnych wyższych rzędów funkcji u).
analizy twierdzenie podstawowe, twierdzenie Newtona–Leibniza,
mat. twierdzenie wyrażające związek między całką oznaczoną a funkcją pierwotną: jeśli F jest dowolną funkcją pierwotną f, to wówczas spełniony jest wzór 
.
