białka

Encyklopedia PWN

kodon, triplet,

genet. sekwencja 3 nukleotydów w łańcuchu DNA lub mRNA kodująca pojedynczy aminokwas w białku;

[gr.],

białka, które do spełniania swoich biol. funkcji potrzebują jonów metali (najczęściej żelaza, cynku, magnezu, miedzi, manganu, wapnia), związanych bezpośrednio i specyficznie z białkiem (np. tyrozynaza) albo z grupą prostetyczną (hemoproteiny), lub też wymagają obecności jonów metali w środowisku (np. ATPazy plazmatyczna i błonowa potrzebują w roztworze jonów sodu, potasu, magnezu);

miozyna

[gr.],

białko o strukturze włókienkowej (fibrylarnej) będące gł. składnikiem białek mięśniowych (40–60%);

mutacja

[łac. mutatio ‘zmiana’],

genet. trwała zmiana w informacji genetycznej danego organizmu, polegająca na zmianie ilości lub struktury materiału genetycznego;

proteom

[ang. proteome],

biochem. wszystkie białka w danej komórce, zestaw ich izoform i modyfikacji, oddziaływania między nimi, opis strukturalny białek i ich kompleksów;

przekaźniki, mediatory, ang. messengers,

biol. związki (sygnały) chem. przekazujące stany czynnościowe między komórkami organizmu, działające na specyficzne receptory w błonie komórkowej, w cytoplazmie lub w jądrze komórki, a także p. wtórne (ang. second messengers), pośredniczące w przekazywaniu informacji wewnątrz komórki, tj. od receptorów metabotropowych w błonie komórkowej do układów biochem. i struktur w cytoplazmie komórki.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>