autorytecie
Encyklopedia PWN
pierwszy w dziejach chrześcijaństwa sobór powszechny, zwołany przez cesarza Konstantyna I Wielkiego w celu przeciwdziałania zagrożeniom wiary chrześcijańskiej, związanym z szerzeniem się doktryny aleksandryjskiego prezbitera Ariusza (arianizm);
sunna
w islamie tradycja proroka Mahometa obejmująca hadisy, czyli przekazy dotyczące wypowiedzi i sposobu postępowania Proroka w różnych sytuacjach życiowych;
[arab., ‘przyjęty sposób postępowania’],
organizacja rel. o charakterze millenarystycznym (millenaryzm) wywodząca się z ruchu Badaczy Pisma Świętego, reprezentowana oficjalnie przez Tow. Bibl. i Traktatowe — Strażnica z siedzibą w Warwick (stan Nowy Jork);
filozof, teolog, eseista, ksiądz katolicki.
jedna z 3 gł. religii hinduskich, za gł. boga uznaje Wisznu, opiera się na własnych pismach kanonicznych i na tradycji Wed.
władza oparta na autorytecie, która w odróżnieniu od innych typów władzy opiera się na uznaniu jej prawomocności, a nie na przymusie;
